Joganita | Temiz Futbol, Güzel Oyun

Babam birinci büyük göç dalgasının sonlarında,1960’lı yıllarda göçmüş  İstanbul’a. Beni ise ikinci büyük göç dalgasında 1980 yılında kalıcı olarak İstanbul’a getirmişti. Artık babamla ortak ilk yanımız gerçekleşmişti. İkimizde her şeyimizi geride bırakarak anavatanımızı terk etmiştik. Farkında olmadan İstanbul’a taşıdığımız tek varlığımız içimizdeki Trabzonspor tutkusuydu. Beş yaşında hiç kimsenin etkisi olmadan Trabzonsporlu oluvermiştim. Hem de o dönemlerde zirve için yarıştığımız tek takım olan bir Fenerbahçe maçında.  Yaşım ilerledikçe babamla futbol sohbetleri yapmaya  başlamıştım. Merak içerisindeydim ve efsane nasıl gerçekleşti öğrenmek istiyordum. Canlı şahitlerden birinin ağzından dinlemek mutluluk veriyordu bana. Babam bir sezon Adanaspor sayesinde şampiyon olduk diye anlatmıştı. İşte o andan itibaren bir Adana sempatizanlığı başladı bende. Üniversite yıllarında ise Adanalı bir sevgilim akabinde Adanalı bir eşim oldu. Ve şu an ısrarla Adanalıyım diyen bir oğlum. Kişiliğim de

Benim kuşağım için çok önemli olan varoluşsal bir konuya , “neden şu takımlıyım” sorusuna cevap bulmaya çalışacağım. Şimdi sana neden şu şu futbol takımının peşinden gidiyorsun deseler, cevabın ne olur? Neden iksliolmayanyelispor’u tu­tuyorsun desem yani? Cevabın iksli olmayan bir y’yim midir? Sakıııın ‘’hayır’’ deme. Yalan olur. Çünkü bu örnek saçma oldu. Tamam bunları siliyorum ve şunu öneriyorum. Neden Mersin İY? Neden Tavşanlıliny­itspor? Neden İstanbul Büyükşehir Belediye? Ya da hadi neden Trab­zonspor? Ben Trabzonsporluyum. Trabzon’da doğmadım. Nüfus kağıdıma baksan doğum yeri iki nokta üstüste Beşikdüzü/ Trabzon yazısını görürsün. Bu Trabzonsporlu ol­mam için yeterli mi? Bence evet ama şimdi değil tabi kii diyenler olacak. Bana kızmayın. Trabzon­lu=Trabzonsporludur düşüncemiz var biliyorum ama bu denklemi bozan bir çok memleketlimiz de var. Anlatılan bi hikaye vardır ya; öğretmen sınıfta sorar ‘’Fenerbahçeli kaç kişi var?’’ Tomar tomar el kalkar. ‘’Galatasaraylı?’’ der.